Web Analytics Made Easy - Statcounter
به نقل از «آنا»
2024-04-28@21:10:08 GMT

منظومه شمسی چگونه شکل گرفت؟

تاریخ انتشار: ۵ اسفند ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۸۱۸۴۲۹

به گزارش خبرگزاری علم و فناوری آنا،‌ داستان چگونگی شکل‌گیری منظومه شمسی سفری جذاب است که ما را به بیش از 4.5 میلیارد سال پیش می‌برد. تصور کنید ابری وسیع و سرد از گاز و غبار در فضا شناور است که به آن سحابی می‌گویند. این سحابی مانند شیرخوارگاه منظومه شمسی ماست. روزی اتفاق شگفت انگیزی افتاد. یک ابرنواختر (انفجار عظیم و درخشان ستاره‌ای) در حوالی ما امواج بسیار قدرتمندی را روانه فضا کرد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

این امواج به سحابی ما اصابت کرد و باعث شد فروپاشی آن شد. در این حین سحابی شروع به چرخش کرد و مرکز آن تحت گرانش خودش فشرده و فوق العاده داغ شد. این مرکزِ داغ همان جایی بود که خورشید ما از آن متولد شد.

در اطراف خورشیدِ تازه متولدشده، بقیه قسمت‌های ابر به چرخش خود ادامه داد و آنقدر در هوا چرخید که به تدریج پهن‌تر و صاف‌تر شد. دیسکی پر از گاز، گرد و غبار و تکه‌های سنگ شکل گرفت. با گذشت زمان، تکه‌های سنگ شروع به چسبیدن به هم کردند. این توده‌های در حال رشد تشکیل خرده‌سیاره (planetesimals) دادند.

خرده‌سیاره‌ها به نوبه خود با یکدیگر برخورد داشتند و به هم الصاق شدند و به اجرام بزرگتری به نام پیش‌سیاره ( Protoplanet) تبدیل شدند. برخی از این پیش‌سیاره ها جلوتر به سیارات سنگی (مانند زمین، مریخ، زهره و عطارد) نزدیک به خورشید تبدیل شدند. در فواصل دورتر که هوا سردتر بود، یخ تشکیل شد. شکل گیری یخ به ایجاد غول‌های گازی مانند مشتری و زحل و غول‌های یخی، اورانوس و نپتون منجر شد.

اما ماه، سیارک‌ها و دنباله دارها چی؟ خب، کره ماه احتمالاً از برخورد عظیم بین زمین و جسمی به اندازه مریخ شکل گرفته است. پس‌مانده‌های حاصل از این برخورد در نهایت با هم جمع شدند و ماه را تشکیل دادند. سیارک‌ها تکه‌های باقی مانده از منظومه شمسی اولیه هستند که عمدتاً در کمربند سیارکی بین مریخ و مشتری یافت می‌شوند. دنباله‌دارها نیز مانند گلوله‌های برفی کثیفی هستند که از یخ و غبار ساخته شده‌اند و از قسمت‌های بیرونی سردتر منظومه شمسی سرچشمه می‌گیرند.

طی میلیون‌ها سال، سیارات مسیرهای خود را به دور خورشید تثبیت کردند. آنها اجرام کوچک‌تر را جذب یا دفع کرده و در مدارهایی که امروزه می‌بینیم مستقر شدند. گرانش خورشید سیارات را در مسیرشان نگه می‌دارد و تضمین می کند که چیزی به فضا پرت نمی‌شود. بنابراین منظومه شمسی (با تمام سیارات، قمرها، سیارک‌ها و دنباله دارهایش) از ابری متشکل از غبار و گاز متولد شد.

انتهای پیام/

منبع: آنا

کلیدواژه: علم پلاس نجوم و فضا منظومه شمسی منظومه شمسی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ana.press دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «آنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۸۱۸۴۲۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

کشف گاز متان در سیاره سرخ

به گزارش خبرگزاری علم و فناوری آنا به نقل از اسپیس، ناسا گازی را در مریخ شناسایی کرده که توسط موجودات زنده روی زمین تولید می‌شود و با این کشف، دانشمندان درباره ذخایر پنهانی سیاره گیج شده‌اند.

مریخ نورد کنجکاوی ناسا بار‌ها متان را در مریخ، به ویژه در نزدیکی محل فرود آن در داخل دهانه گیل با عرض ۹۶ مایل (۱۵۴ کیلومتر) شناسایی کرده است.

بنابر داده‌های به دست آمده، متان در مریخ رفتار نامنظمی دارد. فقط در شب یافت می‌شود و به صورت فصلی در نوسان است و به طور غیرمنتظره‌ای به سطوح ۴۰ برابر بیشتر از حد معمول افزایش می‌یابد. 

نکته قابل توجه دیگر این است که متان به مقدار قابل توجهی در جو مریخ وجود ندارد و در سایر مناطق سیاره سرخ در نزدیکی سطح نیز رصد نشده است.

گروهی از محققان ناسا به رهبری الکساندر پاولوف، دانشمند حوزه سیاره‌شناسی می‌گویند، احتمالا متان زیر نمک جامد قرار دارد و تنها زمانی از آن خارج شود که دما در مریخ افزایش یابد، بدین شکل که دمای زیاد در طول روز پوسته را تضعیف می‌کند و به آزادسازی این گاز منجر می‌شود، امکان دیگری که در نظر گرفته می‌شود این است که وزن سنگین مریخ‌نورد کنجکاوی هنگام حرکت آن بر روی سطح پوسته را می‌شکند و به متان اجازه انتشار می‌دهد.

تا کنون تشخیص متان در جوی مریخ موضوع حیاتی برای دانشمندان و محققان بوده است، چراکه وجود این گاز ممکن است نشان‌دهنده وجود فعالیت موجودات زنده بر روی سیاره باشد، اما به نظر می‌رسد که این نوع از گاز که توسط کنجکاوی شناسایی شده نشان فعالیت موجودات زنده نیست و احتمالاً از فعالیت‌هایی نظیر تجزیه آلی مواد زیرسطحی برمی‌آید. به عبارت دیگر، ممکن است  مریخ‌نورد کنجکاوی در حقیقت برخورد متان را از زیرسطح مریخ شناسایی کرده باشد.

این یافته‌های جدید می‌تواند به دانشمندان کمک کند تا بهتر درک کنند که متان در مریخ از کجا می‌آید و چگونه تولید می‌شود؛ این موضوع می‌تواند به بررسی ماهواره‌ها و نهاد‌های دیگر برای تحقیقات آینده درباره این سیاره بیانجامد.

انتهای پیام/

دیگر خبرها

  • حلقه‌های اطراف سحابی حلقه
  • تصویر روز ناسا: گلبرگ‌های اطراف سحابی حلقه
  • رصد عنکبوت در سیاره سرخ
  • تصویری ترسناک از خورشید در آسمان چین؛ چه اتفاقی افتاده؟
  • تصاویر نجومی نهم اردیبهشت (۲۸ آوریل)
  • (عکس) عنکبوت‌های درحال حرکت روی سطح مریخ
  • تصاویر عنکبوت‌های درحال حرکت روی سطح مریخ
  • کشف گاز متان در سیاره سرخ
  • سیاره مشتری به شکل‌گیری قمر زمین کمک کرده است
  • یک فرضیه در مورد چگونگی حرکت موجودات فضایی بین سیارات